Trzy nazwy, które laików mogą przyprawić o zawrót głowy. W tym wpisie postaramy się wyjaśnić w jak najprostszy sposób różnice między liliowcami diploidalnymi, triploidalnymi oraz tetraploidalnymi. Dowiecie się również dlaczego są to bardzo ważne nazwy dla hodowców tych pięknych kwiatów.
Jak się w tym nie pogubić?
Wszystkie rośliny mają podstawowy zestaw chromosomów. Większość roślin to diploidy. Mają dwa identyczne zestawy chromosomów w każdej komórce. Poliploidy to rośliny z więcej niż dwoma zestawami chromosomów. Tetraploid to tylko jeden z całej serii poliploidów. Triploidy mają trzy zestawy chromosomów, tetraploidy mają cztery zestawy chromosomów i tak dalej.
DIPLOIDY
Liliowiec posiadający zestaw 22 chromosonów w jadrach komórkowych. Ta liczba chromosonów występuje we wszystkich gatunkach liliowców i tzw. odmianach starszych uzyskanych do 1960 roku.Liliowce diploidalne charakteryzują się delikatną budową, ich liście są wąskie a pędy kwiatostanowe cienkie, czasami pokładające się, a płatki kwiatowe są delikatne i podatne na uszkodzenia słoneczne.
Diploidalne liliowce nadal oczarowują hodowców wspaniałą formą kwiatów, wdziękiem i kolorem:
- Dobre różowe liliowce są nadal bardziej rozpowszechnione w szeregach diploidalnych.
- Pająki i liliowce podwójne są nadal bardziej rozpowszechnione w szeregach diploidalnych.
- Liliowce diploidalne są łatwiejsze do skrzyżowania niż tetraploidy.
- Wiele diploidalnych liliowców zostało przekształconych w tetraploidy, w ten sposób rozwijając linie tetraploidalne.
- Dyploidów jest więcej niż tetraploidów.
TRIPLOIDY
Unikalne liliowce, które w genotypie mają 33 chromosomy, czyli jak gdyby niepełny zestaw genów. W tej grupie najpopularniejszym liliowcem jest gatunek liliowiec rdzawy (Hemerocallis fulva), szeroko rozpowszechniony początkowo w Europie, a teraz i na świecie.
- Liliowiec rdzawy – „Zawędrował” (rozmnażany tylko przez podział, bo triploidy są niepłodne, nie zawiązują nasion,) też pod strzechy, czyli do ogródków naszych babć, pod nazwą dziennica lub smolinos. Triploidy współczesne powstają najczęściej w krzyżowaniach diploidów z tetraploidami, bardzo rzadko diploidów z diploidami.
TETRAPLOIDY
Liliowce nie występujące w naturze a otrzymane sztucznie, przy pomocy kolchicyny. W jądrach komórkowych zawierają podwojony garnitur chromosomów tzn. 44 . Są to odmiany uzyskiwane od lat 70-tych do dzisiaj. Liliowce tetraploidalne mają silniejszą budowę, szersze i bardziej sztywne liście, pędy kwiatostanowe są grubsze i też sztywniejsze a płatki kwiatów bardziej mięsiste i bardziej wytrzymałe na uszkodzenia słoneczne.
Tetraploidalne mają wiele zalet w stosunku do liliowców diploidalnych:
- Kwiaty wydają się być większe.
- Kolory kwiatów są bardziej intensywne.
- Ząbki wydają się być mocniejsze.
- Substancja zarówno kwiatów, jak i liści jest zwykle cięższa.
- Wigor wegetatywny liści, łodyg i kwiatów jest zwykle większy.
- Możliwości hodowlane są zwykle większe ze względu na zwiększoną liczbę chromosomów
Źródła wykorzystywane do napisania artykułu:
https://daylilies.org/
https://silo.tips/